İnsanları kandıramazsınız, onlar kendi kendilerini kandırırlar diyen büyüğümüz Goethe kendisini bir kere daha doğrulamış bulunuyor. Sadece bir kere mi? Elbette değil. İşin aslı, bu söz kendisini benim için bile milyon defa kanıtlanmış bir şey. Elbette bu hayatta kalmak için insanın yaşama tutunma refleksi haline gelmiş durumda olduğu için kaçınılmaz bir şey. Özellikle dünyevî ve maddî hırslarla güdülenemeyen (yani bunu beceremeyen) benim gibilerin, hayatına renk katmak için, hayatı daha çekilir yapmak için kullandıkları bir şey.
Beni kimse kandıramaz! Gerekiyorsa, ki sıkça gerekebilir, ben kendimi kandırırım. Bununla yaşamayı öğrenirseniz ne âlâ. Yok, durumun farkında değilseniz, ölmekten beter olduğunuz durumlara maruz kalırsınız.
Hayat insanı sıkça döve döve yola getiriyor, şanslılara ise derdini tane tane anlatıyor. Kafamı gözümü nasıl yardırırım da zor yoldan öğrenirim diye aranmak da bana özgü sanırım.
Nasıl? Eğlenceli, değil mi?
2 yorum:
Oldukça eğlenceli görünüyor. En azından sen kafanı gözünü yardırırken hayatı dolu dolu yaşıyorsun. Bak bu da bir çeşit kendini kandırma yolu :) O zaman sıradaki şarkı sana gelsin Berkin: CoB - You're Better Off Dead
Yakışır vallahi.
"Did I ever hurt you in any way? If I did then hear my apology: FUCK YOU!"
Hayata karşı verdiğim mesajı özetlemiş. :)
Yorum Gönder